“Η Μερκούρη ούτε καν με δέχτηκε όταν πήγα να τη δω – μου είπε ο θυρωρός να πάω στο περίπτερο να της τηλεφωνήσω. Έκανα δύο προσπάθειες και οι καλλιτέχνες μού φέρθηκαν με φοβερή σκληρότητα: η μία, όταν ήθελα να κάνω ένα πρόγραμμα στην τηλεόραση και είπα στη Μαρία Φαραντούρη να ‘ρθει ως γκεστ-σταρ, κι εκείνη αρνήθηκε. Η άλλη, όταν συνεργάστηκα με τους «Τερμίτες» και μ’ έριξαν αγρίως. Δεν είμαι πρόθυμη εγώ να βγαίνω να κονταροχτυπιέμαι με τα παιδιά για δόξα ή λεφτά. Εγώ πολεμώ θεριά και με πολεμούν θεριά. Παραπονιέμαι για την πρόχειρη και αναιδή συμπεριφορά που μου δείχνουν οι Έλληνες καλλιτέχνες, για τον άγαρμπο τρόπο με τον οποίο με μεταχειρίζονται την ώρα που εγώ διακινδυνεύω να πω ένα τραγούδι. Μια άλλη φορά με πήρε η γυναίκα του Σαββόπουλου για να πάω στην τηλεοπτική τους εκπομπή και επειδή αρνήθηκα, γιατί είχα ήδη κανονίσει κάτι άλλο, μου είπε με έναν τόνο έπαρσης: «Δεν ξέρετε τι έχουμε κάνει εμείς για σας!» «Απλώς», της είπα, «αυτό που έχετε κάνει είναι να γράφει ο Σαββόπουλος τραγούδια τραγικά και να μην τα ζει ο ίδιος αλλά εγώ». Τα τραγούδια του Σαββόπουλου είναι κλεμμένα τα περισσότερα. Όταν τα πρωτάκουσα, νόμιζα ότι ήντουσαν θαυμάσια. Όταν όμως πάντρεψα τις impressions τους και τον τρόπο που ο Σαββόπουλος ζει, κατάλαβα ότι είναι ένας έξυπνος επιχειρηματίας, ο οποίος κορφολογεί τον ενθουσιασμό νέων ανθρώπων και φτιάχνει ωραία συνονθυλεύματα. Γι’ αυτό και τα τραγούδια του δεν μένουν, γιατί δεν τα πιστεύει ο ίδιος αληθινά. Εμένα με ενδιαφέρει αν αυτά που δημιουργεί ένας καλλιτέχνης ανταποκρίνονται σε αυτό που είναι. Στις μελαγχολικές εικόνες του Μάνου π.χ. «πιάνεις» τη δύσκολη ατμόσφαιρα της ζωής του, την ατμόσφαιρα του χαρακτήρα του. Στις φιλόδοξες, μεγάλες εικόνες του Σαββόπουλου «πιάνεις» το ψεύτισμα, την απάτη. Κι αυτό το κοινό το νιώθει. Ο Ζωγράφος μου φαίνεται πολύ αγνό παιδί. Φαίνεται ότι τραγουδάει και υποφέρει – ξέρεις δηλαδή ότι κινδυνεύει όταν τραγουδάει. Η αλήθεια κάνει μια ερμηνεία σπουδαία. Να βλέπεις την ψυχή να πάλλεται από κάτι βαθύτερο, πιο universal απ’ το πόσο σωστή ή πόσο αγοραία θα είναι η ερμηνεία. Γιατί το τραγούδι είναι ένα μέσον επικοινωνίας και πρέπει να δονείται με αθωότητα, χωρίς οικονομική ή καλλιτεχνική υστεροβουλία”.
Φλέρυ Νταντωνάκη, 11.5.1937 – 18.7.1998
Μουσική: Yannis Papaioanou
