Τι καιροί κι αυτοί!!!
Τα τέκνα των βουλευτών αντάμα με αυτά των ποιητών εισήλθον εις την Βου(λ)ήν “μας”.
Εις μικράν απόστασιν και οι συνάδελφοι της “Αλίκης μας”.
Στην δε γην της Ατλαντίδος το ελληνικόν, μεγεθυνθέν πλέον λειρί, επεσκέφθη την φωλεάν της αλώπεκος ίνα επιδείξει την πονηρίαν του.
Οι αλεπούδες συγχωρούν την αφέλειαν του “αλεκτοριδέως” ιδιοτελώς σκεπτόμενες.
Στόχος τους η δίοδος προς τα “συμπαθέστατα” ορνίθια, τα οποία “ευφυώς” εκπροσωπούμενα υπό του “λειρίου” (κοινώς προγούλι) του αλέκτωρος “ημών”, αναμένουν μίαν κάποια αχτίδαν ελπίδος.
Διοργανωτής του συμβάντος, όρνις “αγγελικώς” πλασμένη, “εθνικώς” σκεπτόμενη ώς πληροφορούμεθα υπό ετέρου πτηνού “ακριβώς” λαλήσαντος το πρώτο γράμμα της alpha-βήτου μας.
Όλα ταύτα υπό την βροντήν μίας επιμόνως αρνουμένης ίνα παύσει ρεμπέτικης κραυγής:
“ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΟΟΟ!!!”
Μουσική: Yannis Saoulis
Παραγωγή, Ενορχήστρωση, Εκτέλεση: Γιάννης Σαούλης
